دکتر عباس شفیعی چهره ماندگار علم پزشکی
دکتر عباس شفیعی چهره ماندگار علم پزشکی که بسیاری او را به حق پدر داروسازی نوین ایران می دانند در مهرماه سال 1316 چشم به جهان گشود. دروس ابتدایی را در دبیرستان ترقی واقع در خیابان ری و دروس متوسطه را در دبیرستان های بدر و دارالفنون به پایان رساند و شاگرد اول شد. سپس با رتبه سوم در کنکور، وارد دانشکده داروسازی شد و طی پنج سال شاگرد اول بود و رساله خود را که در زمینه سنتز یک داروی جدید بود با درجه ممتاز به پایان رساند. دکتر شفیعی با استفاده از بورس دولت ایران برای شاگردان اول وارد دوره دکتری تخصصی شیمی دارویی دانشگاه کلمبیا در امریکا شد.
پس از طی یک دوره شش ماهه در آن دانشگاه با معدل “الف” بورسیه دانشگاه کلمبیا شد و بدین ترتیب از پرداخت شهریه به دانشگاه معاف شد. پس از چهار سال و نیم در اواخر سال 1967 میلادی دکتری تخصصی خود را در رشته شیمی دارویی با معدل “الف” به پایان رساند.
رساله تحقیقاتی ایشان که در مورد تعیین ساختمان فضایی کلرفنیرآمین راست گرد، (یک داروی ضد حساسیت) بود در تمام آمریکا برنده جایزه اول تحقیقات شد و بدین ترتیب افتخاری برای ایرانی ها محسوب گردید. بعد از آن به دانشگاه شیکاگو رفت و فوق دکتری خود را یک سال با پروفسور جوزف فرید در مورد مکانیسم ایجاد سرطان توسط هیدرو کربن های عطری چند حلقوی گذراند. در این مدت تعداد 8 مقاله علمی در مجلات معروف آمریکا به چاپ رساند.
دکتر شفیعی به علت علاقه زیادی که به کشور داشت پس اتمام تحصیلات بلافاصله به ایران بازگشت و در سال ۱۳۴۹ در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران استخدام شد و در سال 1355 به مرتبه استادی دانشگاه ارتقا یافت.
دکتر شفیعی معتقد بود: توانایی و امكانات لازم برای تولید هر دارویی را در كشور داریم ولی تولید بسیاری از آنها اقتصادی نیست. اگر قرار باشد برای تولید یك داروی جدید 10 تركیب را از خارج وارد كنیم، اقتصادی تر این است كه داروی تولید شده را با قیمت كمتر از خارج وارد كنیم. تولید این دارو زمانی مقرون به صرفه خواهد بود كه 8 مورد از این 10 تركیب مورد نیاز در كشور تولید شود.
استاد پیشكسوت و چهره ماندگار علوم پزشكی كشور تولید داروهای با كیفیت و جدید و افزایش همكاری صنایع دارویی با دانشگاه‌ها را از جمله نتایج ایجاد فضای رقابتی در كشور می دانست.
